Één januari 2019 is natuurlijk ook in Midden-Amerika een
speciale dag. We gingen met een taxi van Copán in Honduras
naar Rio Dulce in Guatemala.
Terug naar Guatemala dus.
Copán was een bewuste uitstap naar Honduras omdat we dan
toch ‘in de buurt’ waren. Nou heel erg de moeite waard.
Eerder had ik me dat niet gerealiseerd maar als je de landsgrenzen wegdenkt dan is het logisch dat het gebied wat nu Yucatan (in Mexico), Honduras, Belize en Guatemala heet, het gebied was waar de Maya’s leefden. Die rechte landsgrenzen tonen alleen maar aan dat die grenzen ‘onnatuurlijk’ zijn. Daarom is de interne migratie die in deze landen plaatsvindt ook logisch (een Engelssprekende man die in Honduras werkte, vertelde ons over die migratie).
Guatemala heeft in het oosten maar een kleine kuststrook. Het is de Caribische zijde van Guatemala. Rio Dulce is onder andere de naam van een rivier van het grote Lago de Izabal naar Livingston. Op het punt waar de rivier begint ligt een kleine plaats met een aantal hotels: San Felipe de Lara. Daar is ook een kasteel. Tegen het eind van de middag komen we bij het hotel aan en gaan nog even lopen. Deze hond wachtte ons op.
Maar eerst mijn verzameling hotelkunst uitbreiden. Het hotel bestond uit een paar centrale gebouwen en veel losstaande huisjes. In ons huisje hing dit tegen de muur.
Onderweg naar het kasteel kwamen we bij de toegangspoort. Daar kon je een kaartje kopen. Bij die poort veel winkeltjes en restaurants en een soort Piraten- en spookhuis. Daar hing deze lamp buiten.
Langs de weg naar het kasteel lagen deze graven.
Het was er druk. Veel barbecues, veel eten, veel drinken. Heel gezellig. Het weer was wat minder. Het was een beetje bewolkt aan het worden.
Het kasteel ligt op een kleine landtong. Ideaal voor allerlei vormen van vermaak.
Castillo de San Felipe Del Golfo, 1651.
Dit was de keuken en de eetkamer van het kasteel.
Hééél bijzonder is het kasteel niet. Het is uitgebreid en regelmatig verbouwd maar het was er gewoon gezellig. Heel leuk met voornamelijk lokale toeristen en dagjesmensen.
Het viel niet mee, ook zo aan het eind van de dag, om een foto te maken zonder mensen.
Hier krijg je een beetje een idee van de strategische ligging van het kasteel.
Castillo de San Felipe Del Golfo.
Overzicht van het kasteel.
Bijkeuken.
De jetski’s lagen natuurlijk buiten het kasteel.
Het werd langzaam rustiger in het Castillo de San Felipe Del Golfo en in San Felipe de Lara.
