Margot Dijkgraaf

Spiegelbeeld en schaduwspel

Het oeuvre van Hella S. Haasse

Voor een lezer die niet heel bekend is met het werk van Hella S. Haasse
is dit boek wel een beetje veel.
Waarschijnlijk was, in bijvoorbeeld de helft van het aantal bladzijdes,
hetzelfde verhaal, net zo overtuigend, gebracht.

Mij spraken de eerste drie hoofdstukken het meest aan
(Indië en de natuur (Oeroeg en Heren van de Thee),
Ontheemding (het begin van haar carrière)
en De grote, de kleine en de persoonlijke geschiedschrijving
(de grote verrassing voor mij: de historische roman)).

Hoofdstukken 4 en 5; De vrouw en het huwelijk en Engagement,
komen soms zo geforceerd over.
Alsof je wel feministisch moet zijn om een goed boek te schrijven.

Vaak blijft voor mij onduidelijk of Margot Dijkgraaf haar gedachten laat gaan over Haasse,
of dat Haasse zelf aan het woord is via de vele ontmoetingen tussen
de schrijfster van dit boek en Hella Haasse.
Soms klinkt het alsof er sprake is van een miskenning van Haasse
en alsof dit de literaire wereld in Nederland verweten wordt.
Dat helpt volgens mij niet in de poging Haasse en haar werk
beter in beeld te krijgen.
Mogelijke visies op het werk van Haasse in kaart brengen,
de verschillende dimensies in het werk onder de aandacht brengen
en bespreken, is volgens mij effectiever.