Vandaag heb ik bijgaande film gezien.
Hij gaat niet over Gujarat maar over archeologische vindplaatsen
in Pakistan die vergelijkbaar zijn met plaatsen in Gujarat.



Jammer genoeg is de film al uit 1993.
Dat smaakt naar meer en meer recent.
De zoektocht gaat door.





Het kaartje hierboven (wikipedia) toont de archeologische sites
van de Indus-beschaving in Pakistan en India.
De grans tussen de twee landen is gemarkeerd met een rode lijn
die ik voorzien heb van blauwe sterren om hem duidelijker te maken.
Lothal is een belangrijke (zoniet de belangrijkste)
Indus site in India.

Van Wikipedia

Mohenjodaro

Mohenjodaro was een stad in de Indusbeschaving,
op zo’n 80 km ten zuidwesten van het huidige Sukkur in Pakistan,
en door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed.
Het is beter geconserveerd dan Harappa,
dat het eerst was ontdekt,
en levert meer informatie op over de beschaving
waar het uit voortgekomen is.
Mohenjodaro ligt 600 km van Harappa verwijderd.
Het is gebouwd rond 2600 v. Chr. en werd verlaten rond 1700 v. Chr.
Het werd herontdekt in de jaren twintig van de vorige eeuw.
De site heeft schade geleden van het stijgende grondwater
van de nabije Indus.

Men heeft de taal en het schrift van de Indusbeschaving
nog niet kunnen ontcijferen,
zodat ook de oorspronkelijke naam van deze en andere steden
uit de omgeving (ook de Punjab en Gujarat) onbekend blijft.

In het Sindhi staat “Mohenjo-daro” voor “dodenberg”.

Mohenjodaro is, gelet op de ouderdom ervan,
een opmerkelijk bouwproject.
De indeling xe2x80x93 een patroon van elkaar loodrecht snijdende straten xe2x80x93
was duidelijk het resultaat van stadsplanning.
De gebouwen zijn opgetrokken uit baksteen, gebakken
of gedroogd in de zon en verbrand hout.
Op haar hoogtepunt telde deze stad waarschijnlijk rond de 35.000 inwoners.
Er was een geavanceerd drainagesysteem,
met zowel watertoevoer naar de huizen als afvoer via riolen.
Er stonden allerlei soorten huizen, die een of twee verdiepingen konden hebben,
en er was een ruime publieke badplaats.
Deze laatste was voorzien van een laag natuurlijke teer,
waardoor lekken werd voorkomen.
Er bevonden zich ook een grote waterput, graanopslagplaatsen
en een centraal gelegen marktplein.
Er was bovendien een gebouw met ondergrondse vuurhaard (hypocaust),
mogelijk voor warme baden.

Mohenjodaro is minstens zeven maal achtereen verwoest en herbouwd.
Telkens werd de nieuwe stad bovenop de oude aangelegd.
Men denkt dat overstromingen door de Indus de oorzaak van de verwoesting was.

De stad bestond uit twee delen, de zogenaamde “Citadel” en de “Benedenstad”.
Het grootste gedeelte van de benedenstad is momenteel nog niet opgegraven,
maar de citadel bevatte duidelijk een openbaar bad,
een grote ruimte waarin wel 5.000 mensen konden plaatnemen,
en twee grote vergaderruimten of overdekte markten.