Afgelopen week was ik in Londen voor een paar dagen.
Aanleiding was de grote tentoonstelling over de
zijderoute in het Britisch Museum:
“Silk Roads”.
Tegelijkertijd was er een kleinere tentoonstelling in
de British Library. Klein maar niet minder groots.
“A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang”.

Bij beide tentoonstellingen verschijnt een catalogus
en die van “A silk road oasis” heb ik intussen gelezen.

Mélodie Doumy, A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang, British Library. Mélodie Doumy is de Lead curator van de Chinese Collections (Marc Aurel Stein en August Friedrich Rudolf Hoernle) en International Dunhuang Programme manager bij de British Library.

Ten aanzien van ons koloniaal verleden hebben veel westerse landen
een geschiedenis waar vraagtekens bij te zetten zijn.

Zo was Aurel Stein een Hongaars-Britse archeoloog die onder
andere expedities ondernam, betaald door Engeland en India,
in Noord-West China.
Daar kocht hij tienduizenden manuscripten en gedrukte teksten,
(beschilderd) textiel en kleine voorwerpen van de zelfbenoemde
beheerder van het grottencomplex bij Dunhuang. Voor een peuleschil.

Bijzonder daarbij was dat het ging om stukken uit een grote (Grot 17)
die ook wel de ‘bibliotheekgrot’ wordt genoemd, waar deze stukken
honderden jaren afgesloten hebben gelegen.
Een echte tijdscapsule. Onbekend tot aan dat moment voor Chinese
of andere wetenschappers.

De stukken op de tentoonstelling zijn vooral uit deze grot afkomstig.
In de catalogus staat 52 stukken beschreven.
Daar zitten heel bijzondere exemplaren bij (als ze dat al niet allemaal
zijn).

Printed Diamond Sutra, Mogao Cave 17, 11 may 868, Or.8210/P.2. Het oudste, complete gedrukte boek dat gedateerd is.

Aan de tentoonstelling ga ik nog een aantal berichten wijden.
Voor nu ging het me vooral om de catalogus.

Het is een heel goed leesbaar boek over Dunhuang geworden.
Het laat zien hoe contacten tot stand kwamen met mensen die
verschillende talen spraken en verschillende belangen hadden.
De zijderoutes speelden een belangrijke rol in het uitwisselen van
ideeen, niet in de laatste plaats van religieze denkbeelden.
De tentoonstelling is net als de catalogus opgebouwd rond
thema’s als de onderwerpen, het kloosterleven van vrouwen,
de technische aspecten van boekproductie (van materiaal
naar talen en schrijfwijze, het kopieëren van teksten,
drukken, illustreren, binden, enz), werk op textiel en
de relatie tot de decoratie van de Mogao caves.

“Life in ancient Dunhuang” is dan misschien wat sterk
uitgedrukt maar de tentoonstelling geeft wel een goed beeld
van de diversiteit van het materiaal.
Jammer dat dit materiaal niet meer/vaker permanent beschikbaar
is met toelichting op de context van het materiaal,
zoals dat nu wel in de tentoonstelling en in dit boek gebeurd.
Het digitaliseren van al dit materiaal is een goede en
noodzakelijke stap naar de toekomst maar de directe
confrontatie met het materiaal voegt voor mij toch nog
steeds heel veel toe.

De tweede catalogus heb ik nog niet gelezen. Daar heb
ik slechts door heen gebladerd. Dus wellicht later
meer daarover maar al wel vast een afbeelding.

Sue Brunning, Luk Yu-ping, Elisabeth R O’Connell, Tim Williams, Silk Roads, The Britisch Museum. Let op de ‘S’ aan het eind van Silk roads. Die letter maakt een heel verschil. Schitterende tentoonstelling!