In de NRC las ok een recentie van het stripboek Molo Uku.
Vooral het gemelde vertelperspectief vanuit de lokale bevolking
en niet vanuit de koloniale bezetters, sprak me aan.
Daarom bestelde ik het boek en heb het gelezen.
Ook Adriaan van Dis heeft een paar zinnen geschreven om
het boek aan te bevelen.

Ik vraag me af of Van Dis het boek ook daadwerkelijk heeft gelezen. Erno Pickee is een Nederlandse docent die de tekst schreef, Harits Farhan is een Indonesische tekenaar, Molo Uku, Erfenis van de Gouden Eeuw.

Ik stel me de vraag of Van Dis het boek zelf gelezen heeft
omdat ik niet overtuigd ben dat het Moluks perpectief wel
echt tot zijn recht komt.
Het boek schetst een idillisch beeld van vredelievende mensen
die in een soort van perfecte wereld leven tot er een VOC-schip
voor de kust verschijnt.
De tekst is naif optimistisch en als fantasie prima maar de
claim is dat het een Moluks perspectief gaat tonen.
Maar het lijkt een bedacht Moluks perspectief van een
wereld zonder kwaad.
Dat is jammer want het is zo belangrijk dat er boeken
verschijnen met een ander beeld dan de VOC-mentaliteit die
de Nederlandse minister-president Jan Peter Balkenende
in 2006 de wereld in stuurde.

Ongelukkig is ook dat het boek een deel 1 is waar wel de
zaadjes worden gelegd voor een vervolg maar dat het vervolg
er nog niet is. Denk niet dat het een dun boekje is.
Het is een dik boek maar op zich zelf omvat het nauwelijks
enige karakterontwikkeling en maar weinig voortgang.

De tekenstijl is mooi. Maar de meeste tekeningen zijn
zwart/wit en de stijl past wat minder bij een verhaal dat
het beeld op de geschiedenis wil veranderen.
Daarvoor zou ik voor een meer strakke stijl gekozen hebben.
De stijl van Harits Farhan zou het prima doen bij een
fantasyverhaal. Maar ik verwachtte meer een verhaal dat
in de geschiedenis een paar dingen gaat rechtzetten.

Het verhaal wordt ingeleid door paginavullende tekeningen
over Syrië, Egypte, China, de Romeinen en Arabië.
De tekening van Egypte toont een dodenmasker, laten we
zeggen van Toetanchamon, 14e eeuw voor Christus.
Daarnaast zien we piramides, ze zijn te herkennen als
de piramides van het plateau van Gizeh. De grootste
is uit de 26ste eeuw voor Christus.
Het is niet fout zo’n beeld te construeren maar heel
nauwkeurig vindt ik het ook niet. Het doet de vraag
stellen of de andere dingen die je in het boek ziet en
leest wel nauwkeurig zijn.

Het tweede deel ga ik ook zeker lezen. Wie weet…..