De wereld van stripverhalen draait voor een heel groot
deel om recycling. Niet de goede recycling van materialen
en producten een tweede kans geven maar de slechte vorm
van recycling:
Franse titels vertalen met Google Translate en dan in andere
landen uitbrengen.

Er is niets mis met Google Translate maar het vertalen
van hele zinnen met de tool vraagt wel het een en ander
van de gebruiker. Daar wordt niet zo nauwkeurig naar
gekeken. Het gaat vooral om omzet.

Peter Pontiac, Autobiorama, 2023.

Peter Pontiac’s Autobiorama, is daar een variant op.
Onder het mom van een nieuwe titel oud, Nederlandse werk,
opnieuw uitbrengen.
Nu was Pontiac wel een tekenaar met goede ideeën maar
teksten schrijven was niet zijn sterkste kant.

In dit werk worden allerlei verhalen verzameld die over
hem zelf gaan maar de meest in het oog springened fenomenen
zijn dat hij zich heel vaak herhaalt en dat de verhalen
regelmatig gewoon niet af zijn.

Grappig is het dan dat hij er anderen van beschuldigd
steeds met hetzelfde verhaal te komen.
Zoals in de bespreking van ‘Drugsverledenman’ uit 2005.

Pontiac, 1997, HP/De Tijd: “Ik weet eerlijk gezegd niet of dat nou aan mij ligt, of aan de luiheid van de betreffende journalisten, maar ik lees steeds weer hetzelfde.”

Maar goede ideeen heeft hij best. Een grappig voorbeeld
vind ik “Autobioblues”, een opdracht voor 4 pagina’s.
Maar weer weet hij niet hoe te beginnen en wat het verhaal
zal zijn tot dat hij dat tot ondewerp maakt.
De vier lege pagina’s worden karakters die mee gaan doen in
het verhaal, die met hem in gesprek gaan en dat is grappig
en goed getekend. Of het origineel is weet ik niet.

Eindoordeel: gemengde gevoelens.
Als je heel veel van Bob Dylan en Jimi Hendrix houdt,
is het waarschijnlijk beter te pruimen.