Gelezen, de novelle die ik op de vrijmarkt op Koningsdag
heb gekocht, had ik al een tijdje geleden gelezen.
Ik loop tegen wat problemen aan bij mijn nieuwe pc
en daarom dat ik pas nu stil sta bij dit leuke boek.

Lulu Wang, Het witte feest.

Het is geen moeilijke tekst maar toch zitten er meerdere
lagen in het verhaal. Dat is knap. Want het stoort,
denk ik, helemaal het leesplezier niet, als je niet
alle lagen doorgrondt.

Het verhaal bestaat uit twee delen.
Ieder deel begint met een kort gedicht (in de vertaling
is het misschien niet echt een gedicht meer maar in het
Chinees waarschijnlijk wel).
Die gedichtjes dekken heel goed de inhoud van de twee delen af.

Gedicht 1 is:

Door een kier ziet hij:
een wit paard rent voorbij
Zo vluchtig is de vreugde
zo lang het verlangen

Chinees gezegde
In dit eerste deel verliest een gezin de redelijk
comfortabele levensstandaard waar naar ze nog lang
zullen blijven verlangen.

Gedicht 2

De lotusplant
steekt nog maar pas
zijn kop boven de plas
en krijgt nu al
een ongedurig tweetal
libellen om zijn as

Yang Wanli (1137 – 1206)
Song dynastie
In dit deel vind tenminste 1 dramatische gebeurtenis plaats
waar mensen direct op af komen. Hun motieven zijn
niet als edel te omschrijven.

Door het hele verhaal zitten uitdrukkingen en spreekwoorden
die ‘typisch chinees’ aandoen.
Een paar voorbeelden:

‘de twee colonnes doorzichtige soldaten die de Yangtse
zijn overgestoken’

Hiermee worden de lopende snottebellen onder de neus bedoeld
van de broer van de hoofdrolspeler in het boek.

‘een mager paard heeft veel manen en een arme vrouw fokt
bij de konijnen af’

Een rijke vrouw beschrijft haar kinderloosheid en de
vele kinderen (2) van de vrouw van hun chauffeur.

Het taalgebruik is direct maar is ook doorspekt met
uitroepen die, bij mij in ieder geval, de glimlacht opwekken,
‘Boeddha in de kelder‘ en even later ‘Boeddha in de zuivelfabriek‘.

‘Een volgevreten straathond is altijd nog kleiner
dan een uitgehongerde kameel’

Je kunt wel geluk hebben met één aspect in je leven
maar dat zegt niet alles over andere onderwerpen.

Dan is er nog de titel: ‘Het witte feest’.
Dat gaat zowel over de opiumhandel die door Japan wordt
uitgebuit om China onder controle te houden.
Het zal leiden tot de dood van de vader (en vele anderen).
Dit is een historisch feit.
Maar het gaat ook over de begrafenis.
Wit is de kleur van rouw in China (of was dat ten tijde
van dit verhaal).
Bij de begrafenis gebruiken de erfgenamen de gelegenheid
om aan de omgeving te laten zien hoe rijk ze zijn.
Hoe belangrijk ze zijn.
Het wordt een feest maar niet een vrolijk feest.
Meer een feest zoals jakhalzen hebben rond een karkas.

In 125 pagina’s.
ik vond het top.