Vermoedelijk het laatste bericht over het drogen en
presenteren van rozen.
Thuis gekomen met de tas van de grootgrutter met inhoud,
kon ik aan de slag.

Dit zijn de stroken. Ook de spelden zijn van belang.

Eerst heb ik de stroken aan elkaar geplakt. Met een tussenruimte van anderhalf tot twee centimeter. Op zich is dat natuurlijk een wankele constructie maar de combinatie met de drager brengt alles op zijn plaats. Dus eerst de stroken op de grond weggelegd.

Daar heb ik dan de drager op/tussen geplaatst. Dan is het even zoeken naar de juiste plaats voor de stroken en op een paar plaatsen heb ik nog een stukje plakband toegevoegd (uit zicht). Dan is het tijd voor de rozen.

Zoals eerder aangegeven schoot de eerste roos (hierboven de linkse roos) steeds naar het laagste punt. Dus met één speld heb ik die roos aan een eind ondersteund. De volgende roos maakt daar natuurlijk indirect gebruik van en zo komen de rozen niet strak op elkaar te liggen maar nemen ze ieder hun ruimte in.

Met nog één takje met gedroogde bladeren is het compleet.

Hoe lang dit zo kan blijven staan weet ik niet. De rozen liggen los en zijn gevernist. De drager kan zonder rozen wel gereinigd worden (hoop ik). Maar dit zal niet onbeperkt toonbaar blijven. Maar vast wel een tijdje.