Hou svp in gedachten dat tijdens ons verblijf op Kaapverdië er heel veel woestijnzand in de lucht zat. Daardoor waren er problemen met de vluchten en zijn foto’s minder helder. Maar als je daar rondloopt heb je daar niet veel last van.

Hotel Baia Verde voldoet volledig aan de beschrijving van ‘Bradt’,
staat er in mijn dagboekje.
‘Bradt’ is een reisgids.
Daar staat:

The chalets scattered in the shade of coconut palms on Tarrafal beach are an appealing prospect but for some the dream is spoilt by the tattiness & the management’s lack of interest in either the buildings or the guests. The chalets isolation is an attraction but may also create a feeling of insecurity.

De huisjes staan verspreid in de schaduw van palmbomen
aan het strand van Tarrafal. Ze zijn een aanlokkelijk vooruitzicht
maar voor sommigen wordt de droom verpest door de slordigheid en
het gebrek aan interesse bij het management voor gebouwen en gasten.
De afgelegen ligging zal voor sommigen een plus zijn maar kan
voor anderen een gevoel van onveiligheid oproepen.

Uitzicht vanuit het huisje.

Een soort verhoogd voetpad is de verbinding tussen het hotel en het stadje.

Een beeld van de stad.

Het was echt een plaats om tot rust te komen.

Zeg maar de loopbrug.

Het chalet op het strand.

De slaapkamer met het constante geluid van de zee!

De hotelkunst.

Als je denkt: ‘daar is niet veel actie’.
Dan is dat precies waar het om ging.
Rust: geen winkels, geen disco, geen food hall.
Onveilig vonden wij het er niet.