Volgens Wikipedia:
Voorouderverering is een systeem van rituelen en aanroeping van overleden verwanten. Voorouderverering is gebaseerd op de overtuiging dat de geesten van de doden in de natuurlijke wereld blijven bestaan en de bevoegdheid hebben om het lot van het leven te beïnvloeden.
Na een auto- en boottocht vanuit Banlung in Cambodja
bezochten we een dorp van een minderheid.
Die zijn er een aantal. Zo bezoeken we later nog
een gemeenschap met Chinezen die in Cambodja leven
omdat ze eerder gevlucht zijn voor oorlogsgeweld.
We bezoeken eerst een houtzagerij waar we zien hoe men er
kisten maakt die overledenen kunnen bevatten.
Vervolgens gaan we naar een schooltje.
Op dat moment leeg, het was warm en alle kinderen
zaten in of bij de rivier.
De gids geeft een demonstratie van hoe het onderwijs in zijn werk gaat.
Aan de muur hangen allerlei borden die de kinderen verschillende dingen uitleggen. Hier bijvoorbeeld hoe je in verschillende situaties een begroeting uitvoert. Simpel gezegd: hoe eerbiedwaardiger het personage is dat je begroet, hoe hoger je, je handen houdt. Zo was er ook een bord dat uitlegde op welke dag je welke kleur gewaad dient te dragen als vrouw.
Een gemeenschapsvoorziening.
Daarna bezoeken we een soort grafveld. Ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen omdat we met voorouderverering niet zo veel te maken hebben in het westen.
Een graf is een klein, meestal met hout ommuurd gebied. Vaak staan aan de buitenkant van de muren menselijke figuren. In de ommuring staat een soort koepeltje of huisje. Wat wij gezien hebben vaak fel gekleurd.
De monumenten staan in de natuur, dus niet op een vrijgemaakt veld of zo iets. Get bevindt zich ook buiten het dorp.
Dit betrof een zwangere vrouw.
Terwijl we terug lopen naar de rivier zien we dat de veerboot net aangekomen is.
Dan vervolgen wij onze reis over de rivier.
Volgende keer gaat het over een volgende stop in Noord Cambodja.
Argusvlinder 