Misschien lijkt het een beetje saai maar de acties van Japan
in Noordoost China waren een schending
van een aantal internationale verdragen.
Deze verdragen worden hieronder beschreven.



Betrokken verdragen:

Kellogg-Briand pact
Het Kellogg-Briand-pact, ook wel het Pact van Parijs genoemd,
is een internationaal rechtsverdrag dat op 27 augustus 1928
in Parijs werd gesloten tussen 23 landen.
De stuwende krachten achter dit pact waren
de Franse minister van buitenlandse zaken Aristide Briand
en zijn Amerikaanse ambtgenoot Frank Kellogg.
Briand hoopte door het sluiten van dit verdrag
de banden tussen de voormalige bondgenoten
weer aan te trekken. (Nederlandstalige Wikipedia)

De 23 aanwezige landen waaronder Frankrijk, De Verenigde Staten,
Duitsland, Groot-Brittannixc3xab, Japan, Polen en Belgixc3xab
kantten zich in dit verdrag tegen de aanvalsoorlog
en bestempelden deze als onrechtmatig.
Zij legden hiermee de grondslag voor het strafbaar verklaren
van een aanvalsoorlog zoals later in de principes
gebruikt voor het Proces van Neurenberg werd beschreven.
De Verenigde Staten vonden het echter jammer
dat er in het verdrag geen clausule was opgenomen
over verdedigingsoorlogen en dat er geen voorzieningen werden getroffen
om het verdrag ook af te dwingen.

In totaal 62 landen (waaronder Duitsland) ondertekenden dit
“Verdrag tot uitbanning van de oorlog”,
maar het heeft in de jaren daaropvolgend weinig invloed gehad
getuigende de vele oorlogen die er sindsdien zijn geweest.
Wel kan het verdrag als een voorloper worden gezien
voor een soortgelijke bepaling in het Handvest van de Verenigde Naties.

Frank Kellogg kreeg voor het pact in 1929 de Nobelprijs voor de Vrede.
Aristide Briand had de prijs al in 1926 ontvangen
vanwege een ander verdrag: het Verdrag van Locarno.

De intocht van Japanse troepen in Shenyang, 1931 (Bron: Wikipedia).

Nine Power Treaty
The Nine-Power Treaty or Nine Power Agreement
was a treaty affirming the sovereignty and territorial integrity
of China as per the Open Door Policy,
signed by all of the attendees to the Washington Naval Conference
on 6 February 1922. (Engelstalige Wikipedia)

United States Secretary of State John Hay
had issued the “Open Door Notes” of September-November 1899,
followed by a diplomatic circular in July 1900,
asking that all of the major world powers with vested interests in China
declare formally that they would maintain an xe2x80x98open doorxe2x80x99
to allow all nations equal rights and equal access
to the treaty ports within their spheres of influence in China.
Fearing that the European powers and Japan were preparing
to carve China up into colonies, Hay also added provisions
that Chinese territorial and administrative integrity
should be maintained.

Although no nation specifically affirmed Hayxe2x80x99s proposal,
Hay announced that each of the powers had granted consent
in principle and treaties made after 1900 make reference
to the Open Door Policy.
Nonetheless, competition between the various powers
for special concessions within China for railroad rights,
mining rights, loans, foreign trade ports, etc.
continued unabated.

The United States was especially leery of Japanese designs
on China after the Russo-Japanese War (1904-1905)
and the Twenty-One Demands (1915) and repeatedly signed agreements
with the Japanese government pledging to maintain
a policy of equality in Manchuria and China.
These agreements concluded with Lansing-Ishii Agreement in 1917,
which was soon shown to be completely ineffective.

During the Washington Naval Conference of 1921-1922,
the United States government again raised the Open Door Policy
as an international issue, and had all of the attendees
(United States, Japan, China, France, Great Britain, Italy,
Belgium, Netherlands, and Portugal) sign a new treaty
which intended to make the Open Door Policy international law.

However, the Nine-Power Treaty lacked any enforcement regulations,
and when violated by Japan during its invasion of Manchuria
in 1931 and creation of Manchukuo,
the United States could do little more than issue protests
and impose economic sanctions.

World War II effectively nullified the Nine-Power Treaty.

Nederlandse vertaling/samenvatting:
Het Negen Machten Verdrag of de Negen Machten Overeenkomst
was een verdrag dat de soevereiniteit en gebiedsintegriteit van China
bevestigde volgens de Open Deur Politiek
en werd ondertekend door al de aanwezigen op de Washington Naval Conference
(de Washington Marineconferentie) op 6 februari 1922.

De Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken John Hay
had de xe2x80x9cOpen Deur Notitiesxe2x80x9d uit laten gaan in september en november 1899,
gevolgd door een diplomatieke toelichting in 1890.
In deze Notities werd aan alle wereldmachten
met staande belangen in China
gevraagd om formeel uit te spreken dat men een xe2x80x9cOpen Deurxe2x80x9dinstelling
zou volgen die er voor zou zorgen dat alle landen
dezelfde rechten en dezelfde toegang zouden krijgen
tot de verdragshavens binnen hun invloedssferen in China.
Hay was bang dat de Europese landen en Japan,
China zouden opdelen en omzetten in kolonies
en had daarom voorzieningen opgenomen
om de eenheid van het Chinese grondgebied en het Chinese bestuur te bewaren.

Amerika was met name wantrouwend ten opzichte van de Japanse plannen
van na de Russich-Japanse oorlog (1904 xe2x80x93 1905),
de Eenentwintig Eisen (1915)
en de herhaaldelijk getekende overeenkomsten met de Japanse overheid
om de politiek van gelijkheid te bevestigen in Mantsjoerije en China.

Op de Marineconferentie van 1922 werd dit onderwerp naar voor gebracht
om het onderdeel te laten worden van het internationaal recht.

Echter het Negen Machten Verdrag bevatte geen middelen
om de afspraken ook af te dwingen.
De Verenigde Staten konden in 1931 dan ook alleen protesteren
tegen Japan in zake Mantsjoerije en dreigen met economische boycots.

De Tweede Wereldoorlog vernietigde het Negen Machten Verdrag.

Genoemde incidenten:
Nakamura butchery case