De Grote Toren in de nacht

Het volgende bezoek was de Grote Toren.
Dat bezoek had heel wat voeten in de aarde.
Het was namelijk nogal druk.
Ik had begrepen dat er iedere tien minuten een groep naar boven kon.
Nu dat had helemaal niet gegaan.
Het bleek dat er ieder uur, om kwart over, een groep naar boven kon.
Ongeveer 25 mensen tegelijk.
Ik ging in de rij staan voor een kaartje (hoe het bezoek aan de toren
geregeld was moest je zien te achterhalen bij mensen voor je in de rij).
Het was 10 over half negen.
Even later hoorde ik van de mensen voor me dat ik in de rij stond
voor het bezoek van kwart over 10.
Na het bemachtigen van een kaartje heb ik
de Evangelisch Lutherse Kerk en de bibliotheek bezocht en heb ik
de videoshow in de Grote Kerk nog twee maal gezien.
Maar toen was het zover.

Poppenspel van Irene Laros.

Het is even goed zoeken tussen de balken.
Onder de grote klok in de Grote Toren werden de torenbeklimmers
verrast met een stukje poppentheater van Irene Laros.
Heel geconcentreerd werd daar Queen of the night gespeeld.
Het begon dus met de Mozart aria Koningin van de nacht en
vervolgens kwamen er nog allerlei andere koninginnen langs.
Tot en met de Queen of soul.

Queen of the night.

De Beiaardiers.

Nog een aantal trappen op en dan kom je bij het carillon.
Op marktdagen, dinsdag en vrijdag, speelt de beijaardier zelf
maar op ieder kwartier laar het carillon een deuntje horen.

Zo zijn de namen meer leesbaar.

Het Carillon.

Dan nog een paar treden en dan het uitzicht.
Het waaide vrijdagavond nogal.
Dat maakte het maken van foto’s nog moeilijker.
Hier de Grote Markt en de Anthoniuskerk.