Ik ontving een aantal foto’s van Peter Korver.
Werk van hem was al eerder op mijn weblog te zien.
Hij heeft voor een plafond in Amsterdam
een schildering gemaakt waarvan hierna foto’s volgen.

Dido en Aeneas is een bekend thema in de kunstgeschiedenis.
Zowel in de beeldende kunst (Rubens) als in de muziek
(Opera van Purcell).





Dit is misschien een beetje vreemd.
Het schilderij op z’n zij.
De foto was horizontaal. Heel breed en erg smal.
Ik heb de foto dus wat laten draaien.
Dat zie je de individuele elementen groter.









Je kunt echt stellen dat er een (rode) draad door loopt.

Wikipedia helpt ons weer:

De Aeneis is het heldendicht over de daden van Aeneas
dat de (grotendeels fictieve) oorsprong van de Romeinse beschaving beschrijft.
Het epos, geschreven in het Latijn door de dichter Vergilius
tussen 29 v.Chr. tot aan zijn dood in 19 v.Chr.,
bestaat uit twaalf boeken met in totaal circa 10.000 verzen.

Vergilius is de schrijver en werd financieel gesteund door Maecenas,
die toentertijd een functie had in keizer Augustus’ rijk
die men zou kunnen aanduiden met “minister van cultuur”.
Vergilius kon zich goed vinden in een van de speerpunten
van Augustus’ bewind: herstel van de oude Romeinse waarden
na tijden van burgeroorlogen.
De pietas (vroomheid en trouw aan vaderland, ouders en godsdienst)
van de hoofdpersoon Aeneas staat dan ook centraal.

De Aeneis wordt al sinds de oudheid door vele lezers
als een meesterwerk beschouwd.
Een van de dingen die hebben bijgedragen tot de populariteit van dit epos
is de grote hoeveelheid connecties die Vergilius in zijn werk wist te maken.

Ten eerste had de Romeinse samenleving geen cultuurhistorische achtergrond,
zoals de Grieken hadden dankzij de heldendichten van de dichter Homeros:
de Ilias en de Odyssee.
Keizer Augustus’ bewind omvatte een groot cultuurbeleid.
De komst van een nationaal epos waarin de alom geprezen Homeros
werd gexc3xabvenaard en wellicht zelfs overtroffen paste dus prima
bij de idealen van Augustus.

Deze nauwe band die Vergilius’ werk met dat van Homeros kreeg,
is duidelijk te zien.
De Aeneis is als het ware een vervolg op de Ilias
waarin de avonturen van de Trojanen worden vervolgd.
Door de Romeinen van de Trojanen af te laten stammen
en wel via Aeneas, krijgen de Romeinen meteen een beroemde god
in hun stamboom: Venus, de moeder van Aeneas.
Bovendien stammen de Romeinen blijkbaar van oorlogsgod Mars af,
want dit voorspelt Jupiter zelf in boek I in zijn gesprek met Venus.

Zoals hierboven al is behandeld, maakt de Aeneis ook reclame voor Augustus’ werk.
Zo blijkt dat het de wil van de oppergod is dat Augustus aan de macht kwam.
Ook maakt Jupiter expliciet duidelijk dat Augustus een directe afstammeling is
van Ascanius, Aeneas’ zoon.

Het is duidelijk dat, hoewel de Aeneis gebracht wordt als een geschiedeniswerk,
het epos duidelijk teleologisch is geschreven:
het is geschreven naar een bepaald doel toe.

Zang IV
De onmogelijke liefde van Dido en Aeneas –
Aeneas volgt uiteindelijk de roep van het noodlot en verlaat Carthago –
uit liefdesverdriet pleegt Dido zelfmoord.