Ik ben bezig een tweede boek te lezen van Joris Luyendijk.
Dit boek beschrijft zijn ervaringen tijdens zijn verblijf in Cairo.
Hij is daar een jaar geweest om er te studeren aan de universiteit.
De centrale boodschap van dit boek (en de lezingen die hij houdt)
is dat dxc3xa9 Islam niet bestaat.
Dat wil zeggen dat niet alle Moslims hetzelfde denken over
of handelen naar aanleiding van een bepaald onderwerp.

De Islam heeft geen institutionalisering doorgemaakt zoals dat
in de Westerse wereld het geval is geweest
met de Christelijke levensbeschouwing.

De Christelijke levensbeschouwing werd de ruggegraad van
‘de kerk van Rome’.
Met aan het hoofd de plaatsvervanger van Christus: de Paus.
De leerstellingen van de kerk werden vastgesteld,
daarvan afwijken was niet mogelijk.
De Christelijke levensovertuiging werd staatsgodsdienst
van het Romeinse Rijk.
Daardoor werd het over de hele Westerse wereld verspreid.
Dat is honderden jaren zo geweest.

Later is dit verbrokkeld, maar je kunt nu min of meer
objectief vaststellen waarvoor iemand staat
die bij een bepaalde Christelijke kerk hoort.

Voor de Islam is dat noeilijker maar het is zeker niet zo
dat er maar xc3xa9xc3xa9n Islam is.

Het volgende stuk tekst gaat over het woord djihad en wat dat kan betekenen.





In dit boek las ik de volgende passage (pagina 138):

Ramadan is een hartverwarmende tijd.
Er hangt een saamhorigheid die ik alleen ken van 4 mei-herdenkingen.
Alleen dan veel opgewekter.
Tijdens ramadan wordt tussen zonsopgang en zonsondergang afgezien
van roken, eten, drinken en seks.
De gedachte hierachter is dat als je de lichamelijke drang
naar voedsel en seks beheerst,
je ook andere impulsen de baas bent,
zoals hebzucht, wraaklust, agressie enzovoort.
Volgens de meeste moslims die ik erover sprak slaat hierop het woord djihad,
in de media vaak vertaald als ‘heilige oorlog’.
In de tijd van Mohammed betekende het inderdaad
‘heilige oorlog om islam te verspreiden’.
Tegenwoordig echter wordt het geinterpreteerd
als ‘(heilige) strijd tegen (zondige) instincten’.
De stam dj, h, d waaruit djihad bestaat,
betekent ook gewoon ‘je best doen’.
Een minderheid interpreteert djihad nog steeds al ‘heilige oorlog’,
maar nu ter verdediging van de islam.
Er bestaat een terreurgroep djihad en de Afgaanse anti-sovjetstrijders
noemden zich mudjahidin, waarin dezelfde stam zit.
Sommige Westerse columnisten en politici beweren dat djihad islam
per definitie tot een agressieve godsdienst maakt.
Wat ze niet lijken te begrijpen,
is dat het niet gaat om de betekenis van een woord volgens het woordenboek,
maar om hoe zo’n term wordt geinterpreteerd.


In de bovenstaande tekst wordt twee keer over het begrip ‘stam’ gesproken.
Een paar weken geleden zou ik niet geweten hebben wat daar precies
mee wordt bedoeld.
In het oude Egyptisch spelen (net al bij talen in en rond dat gebied)
klinkers een ondergeschikte rol.
Wat belangrijk is, is de stam.
Alle woorden worden in het oud Egyptisch afgeleid van stamwoorden
met drie medeklinkers.
Zo komt er in het Arabisch het woord KTB voor.
Dat betekent ‘schrijven’.
Hier kun je de volgende woorden uit afleiden:
KiTaB= boek.
KaTiB= schrijver.
of maKTaba= bureel of kantoor.
Daarover spreekt Luyendijk als hij het over de stam heeft
en de verwantschap van woorden.