In de autootjes naar het weversdorp.
Daar werd eerst een Indonesische maaltijd geserveerd.
Weer heerlijk!
Het eten is tot nog toe steeds erg lekker.
Dan volgt een ingekorte tocht door het dorp (tijdsgebrek) en gaan we naar de dansvoorstelling.





Het marcheren van de kinderen mag niet onbelicht blijven.
Op 17 augustus, over twee dagen, viert men in Indonesie
de bevrijding van Nederland.
In dat kader wordt er een wedstrijd gehouden in marcheren.
Op de dagen in aanloop van het feest, moet er veel geoefend worden.
De scholen vormen een belangrijke schakel in dit gebeuren.
Groepen van tussen 15-20 kinderen marcheren door de straat
onder leiding van een kind met een voetbalfluitje.
De leider bepaalt ritme, figuur ed.
De kinderen kijken allemaal bijzonder serieus,
sommige willen zwaaien naar ons maar worden gecorrigeerd.
Na de oefening is het ontspannener en wordt er veel gezwaaid en gelachen.





Zo kan het ook.



Garens kleuren.







Van de dans hebben we niet veel gezien.
Heel vaak is dit een genante vertoning.
Zo ook hier:
de gids kiest de voorstelling, de buitenlanders worden met muziek opgehaald,
krijgen een speciale plaats, worden gevraagd mee te dansen
en worden daarna ook weer uitgeleide gedaan.
Niet mijn ding.
We zijn over de hoofdstraat gewandeld.
Zijn op een rand van een brug gaan zitten en
Indonesie komt dan letterlijk naar je toe.
Mensen spreken je aan, willen op de foto ed.
Je kunt rustig de winkels en huizen bekijken, prima.









Tabak wegen.










Toeschouwers van de dans.