Pearl Jam, Dark Matter.

Een paar weken geleden was er veel te doen over een schijfje
van een jonge zangeres die en aardige stem heeft maar er niets mee doet.
Als je het schijfje wil hebben moet je eigenlijk meerdere
exemplaren van het ding kopen (ook al heb je geen apparaat
waar het schijfje in kan) want de muziek en de stem doen
er niet toe. Het gaat om de kleuren van hoesjes (er
zijn versies in verschillende kleuren). Feitelijk gaat het
er alleen maar om dat ze nog meer verdient zodat haar
positie op de lijst met rijkste mensen ter wereld nog hoger wordt.

Toen las ik een recentie over Dark Matter van Pearl Jam met
een negatief oordeel. Zo its als: niets nieuws, steeds hetzelfde, enz.
Ik zocht hem vandaag nog op internet maar tot mijn verbasing
(en tevredenheid) las ik alleen maar positieve recenties. Terecht.

En natuurlijk is het niet vernieuwend in de zin dat ze plots
een nieuwe house-vorm of grunge-afsplitsing hebben gelanceerd.
Dat hoeft ook helemaal niet. Constant goed is ook goed.
Je hoeft niet een badpak aan te trekken of vreemde schoudervullingen
te laten bedenken door een medewerker, om als goed beoordeeld te worden.

Het is net als met uit eten: 50% van je beoordeling is de kwaliteit
van het product dat op tafel komt en de andere 50% is de presentatie:
mooi, met kennis van zaken en in een goede sfeer.
Helaas is voor veel mensen de hoogte van de rekening hun enige ijkpunt.

Van de nieuwe opname van Pearl Jam heb ik genoten.
Vooral van hoe goed de stem van Eddy Vedder samen gaat
met de muziek van de band.
Top.