De namen van de pre-historische vondsplaatsen alleen al zijn moeilijk. De vondstplaatsen ook. Ik vond ze toch erg interessant. Maar je bent op een eiland waar men landerijen markeren met muren van gestapelde natuurlijke stenen. De pre-historische vondsten bestaan daar voor een deel ook uit. Ziehier een uitdaging. Gelukkig zijn er ook de grote stenen die erg tot de verbeelding spreken. Een vondstplaats kan uit meerdere restanten van ‘gebouwen’ bestaan. Er zijn ‘burchten’, ‘waterbronnen’, ‘gemeenschappelijke huizen’ als dan niet overdekt met stenen daken. En muren, veel verdedigingsmuren.
Soms staan er ook meer ‘moderne’ constructies in de buurt. Hier bijvoorbeeld een waterplaats.
Die nog heel lang gebruikt is voor het vee.
Soms is er sprake van een kunstmatige grot. Deels grot, deels opgebouwd.
We kregen er de volgende folder.
Een tweede grot. Je moet hier vertrouwen op de archeologen.
Restant van een gemeenschappelijke woonruimte. Op de muren werd een ‘plafond’ van natuurlijk materiaal aangebracht (Takken en bladeren).
Die grote stenen maakten onderdeel uit van de godsdienst.
De natuur op Menormca is vaak heel ruig maar mooi.
Een burcht. Een combinatie van uitzichttoren en verdediging.
Hier zie je een informatiebord over de eerste overdekte ruimtes, a hypostyle room. Dat is een ruimte waarvan het dak ondersteund wordt door kolommen.
Dit zijn de ingangen naar dergelijke ruimtes.
Binnen ziet het er dan als volgt uit.
De ruimtes die zo ondersteund worden zijn natuurlijk nog beperkt.
Bij een burcht werd gebruik gemaakt de van natuurlijke vormen in het terrein.
Zo kun je natuurlijk ook een stenen dak maken.
Argusvlinder 