Toevallig?
Toeval bestaat niet.

Gisteravond kregen we onze Loney Planet terug van Nieuw Zeeland.
Dit is de editie uit 1996.

Lonely Planet, New Zealand.

Eigenlijk waren alle vakanties die we gedaan hebben erg leuk.
Er is een uitzondering: Nieuw Zeeland.
Iedereen roemt de natuur maar ik voelde me een beetje in Madurodam.
Het is er allemaal: duinen, fjorden, bergen, heuvels, stranden, steden,
grotten, rivieren, vulkanische verschijnselen, bos.
Maar allemaal klein.

Het ademde de sfeer uit van de jaren 50 en 60.
We verbleven in een hotel in dezelfde kamer waar
koniging Elisabeth van Engeland ook eens geslapen had.
Een kleine groezelige kamer aan de voorkant van het hotel.
De voorzieningen in de kamer waren minimaal.

Veel schapen, weinig mensen.
Het was er niet warm (17 graden, midden in de zomer).
Het eten was er matig (Engels).

Misschien hadden we niet zo kort na onze eerste reis naar India
naar Nieuw Zeeland moeten gaan.

De enige uitzondering was een bezoek aan de Milford Sound.
Een 22 kilometer lange fjord.
Een prachtige gebied waar we met een boot gevaren hebben.
Het regende, was koud, het waaide hard, en bijna iedereen ging benedendeks.
Op dek vond ik het heerlijk.

Het beeld van de kaft past goed bij een
van mijn andere herinneringen van deze reis.
We waren Christchurch waar het erg duur was.
Daar waren heel veel Aziatische toeristen.
Zoveel dat in de winkels in de stad Japanse meisjes de toeristen hielpen
die voornamelijk uit Japan kwamen.

Vanuit Christchurch gingen we naar een plaats waar je met een hangglider
de heuvel af kon gaan. Net als op de omslagfoto.
Voor toeristen is Christchurch niet echt aantrekkelijk.
De opbouw/herbouw van de stad na de beving van afgelopen maand
zal nog niet meevallen.