“Apart from drugs,Art is the biggest unregulated market in the world.”Robert Hughes, The Mona Lisa curse, 2009.
|
Robert Hughes (1938) is zonder twijfel de meest bekende, meest gelezen en meest uitgesproken kunstcriticus van onze tijd. Met zijn boeken (zeventien tot nu toe) en zijn televisieseries over moderne kunst en architectuur oogstte hij lof en vrees bij miljoenen over de hele wereld.Hughes groeide op in Australixc3xab, waar hij zich aansloot bij een groep progressieve kunstenaars, schrijvers en intellectuelen. Hij brak zijn studie kunstgeschiedenis af om een overzichtswerk van de Australische schilderkunst te schrijven. Daarna woonde en werkte hij in Italixc3xab en Londen, alvorens zich in 1970 in de Verenigde Staten te vestigen als flamboyant kunstcriticus van Time Magazine. In 1997 wees een verkiezing onder Australixc3xabrs hem aan als een van de veertig xe2x80x98Living National Treasuresxe2x80x99. Zijn stijl van schrijven en spreken is uit duizenden te herkennen: lucide, onomwonden, altijd raak, met evenveel intelligentie als passie en van een alles verschroeiende geestigheid. Of het nu gaat om de pretenties van de moderne kunstenaar, de schoonheid van Barcelona, de verfoeilijke klaagcultuur van onze tijd, het wonderlijke leven down under of het lot van de eenzame hengelamateur, Hughes kijkt, prijst en vonnist op een manier die met recht monumentaal genoemd kan worden.Robert Hughes is auteur van The Shock of the New (1981), The Fatal Shore (1987), Nothing If Not Critical (1990), Barcelona (1992), The Culture of Complaint (1995), American Visions (1998), A Jerk on One End: Reflections of a Mediocre Fisherman (1998), Goya (2004) en Things I Didnxe2x80x99t Know: A Memoir (2006) |
Robert Hughes is een van de grote critici van de elkaar opzwependemoderne kunstenaars (zoals Damien Hirst), veilighuizen, experts, ‘experts’,curatoren, museumdirecteuren, kunstbezitters, enz.Vandaar dat hij in de documentaire ‘De vloek van de Mona Lisa’ zegtdat kunst, op de drugsmarkt na,de grootste markt is waar geen enkele regel geldt(en die dus volledig uit de klauwen loopt).Overigens met zelfkritiek en humor.Ik denk dat hij gelijk heeft.Een van de delen van de documentaire op YouTube: