Er is grote aandacht, al jaren, voor het werk van Henri Matisse.
En terrecht.
In de Verenigde Staten is een grote tentoonstelling
(The Art Institute of Chicago) maar ook
in bijvoorbeeld het Hermitage in Amsterdam
is er nu aandacht voor zijn werk.
In het essay “van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan”,
met als ondertitel: “reflecties op schilderkunst”,
las ik het volgende bijpassende thema voor deze log:

Een schilderij nodigt ons uit
de aandacht van de schilder over te nemen.

Laten we dat hier doen.

Van deze Amerikaanse collectie vind ik dit werk het mooist. Die ronde lijnen die de voorstelling ondersteunen zijn prachtig. Je ziet dan op een geheel eigen manier ook terug in bijvoorbeeld het werk van Alberto Giacometti. Henri Matisse, Portrait of Yvonne Landsberg, 1914.

Henri Matisse, Bathers with a turtle, 1907xe2x80x931908.

Henri Matisse, Flowers and ceramic plate, 1913.

Henri Matisse, Greta Prozor, 1916.


Greta Prozor was de echtgenote van de Noorse kunsthandelaar Walter Halvorsen.

Henri Matisse, Shaft of sunlight; The woods of Trivaux, 1917.


Het zonlicht dat door de bomen schiet.

Henri Matisse, The blue window, 1913.

Henri Matisse, The piano lesson, 1916.

Henri Matisse, The studio Quai Saint Michel, 1917.

Het overnemen van de aandacht kan alleen maar goed
als je het schilderij zelf, in levende lijve, kunt zien.
Maar dat kan helaas niet altijd.