Nijmegen / Katherina van Kleef

Posted on by

Terwijl ik zondag in Nijmegen was,
heb ik natuurlijk ook wat foto’s gemaakt.
Die zijn hieronder te vinden.




Monument voor de opening van een spoorlijn van Nijmegen naar Kleef in 1865. Ook de tentoonstelling die ik bezocht heeft verbindigen met Kleef (Cleve)





Mijn korte wandeling leidde tot de Waalkade en de restanten van de Valkhofburcht .


Bord Valkhofvereniging:

Op de Valkhofheuvel bevond zich tot 1798 een door Frederik Barbarossa in 1155 gebouwde burcht.
Bij de bouwwerkzaamheden werd gebruik gemaakt van Romeins en Karolingisch materiaal (onder andere afkomstig van de Nijmeegse palts (verdedigbaar koninklijk verblijf) van Karel de Grote).
Hoewel meerdere keren belegerd en verwoest ging het Valkhof uiteindelijk niet aan oorlogshandelingen ten onder maar aan financixc3xable en politieke overwegingen.
De in geldnood verkerende provincie Gelderland verkocht de burcht in 1796 voor 90.400 gulden aan slopers.
Het oudste nog bewaard gebleven burchtonderdeel is de Sint-Nicolaaskapel, meestal foutief Karolingische kapel genoemd. Deze is omstreeks 1000, naar voorbeeld van Karel de Grotexe2x80x99s hofkapel in Aken gebouwd.De uit achthoekige kern en zestienhoekige omgang bestaande tufstenen kapel kreeg haar huidige vorm door verbouwingen met baksteen rond 1400.
Het interieur bevat een omgang van twee verdiepingen met onder andere altaarresten, gewelfschilderingen en een boven de ingang gelegen vorstelijke loge.






De brug.





Burchtrestanten.










Sint-Nicolaaskapel, heel toepasselijk op 6 december 2009.










Nijmegen gastvrij.





Het bijzondere Nijmegense sanitair.





Zijzicht.





Brugcompilatie.


Aan deze foto’s is duidelijk te zien dat het nog in de ochtend was
toen ik door het centrum liep.
Het is op de foto’s nog droog.
Later op de middag ging het regenen en leek het niet meer op te houden.




.


In het online straatnamenregister van Nijmegen
vind ik het volgende:

In 1622 was Arnolt Kelffken voor de derde keer burgemeester van de stad. Vxc3xb3xc3xb3r 1618 waren er verschillende burgemeesters met de naam Johan Kelffken. In 1729 was Arnold Kelfken voor het eerst burgemeester (zie Het stadhuis van Nijmegen 1982). Een gevelsteen met het wapen van de familie Kelfken is te vinden in de Steenstraat, hoek Grotestraat; zie http://www.noviomagus.nl. Over Kelfkens Hof en Beek in Hees en de naam Kelfken schreef Van Schevichaven in 1912:

“Zij roepen ons die deftige familie voor den geest, van scheepenen en burgemeesters, naar wie ons Bosch (ten onrechte) genoemd is, en welke zoo treurig eindigde in 1745 met Mr. Arnold Kelfken, een gederailleerd heerschap, die niets naliet dan een slechten naam en schulden.” (Het Schependom van Nijmegen in woord en beeld 1912, p. 37)

“Een feit is, dat in 1622 de gemeenteraad besluit ‘het plein van het Valkhof of Belvxc3xa9dxc3xa8re’ met iepenbomen te doen beplanten tot sieraad van de stad, zonder dat van burgemeester Kelfken enig gewag wordt gemaakt. Verder blijkt ook uit stadsrekeningen en raadsbesluiten, dat dit plein enkele jaren na de beplanting de naam ‘Bosch’ draagt, dat tegen het midden van de 17e eeuw de namen ‘Bosch’ en ‘Kalverbosch’ elkaar voortdurend afwisselen, tot tenslotte xe2x80x93 bijna anderhalve eeuw na zijn ontstaan xe2x80x93 het bos met de naam van Kelfken definitief verbonden blijkt te zijn, terwijl daarnaast de benaming ‘Kalverbosch’ blijft voortbestaan.” (Brinkhoff 1954, p. 39)



En op de web site Novio Magus lees ik:

Deze fraai gerestaureerde en beschilderde gevelsteen toont het wapen van de familie Kelfken. Hij is te vinden in de Steenstraat, op de hoek van de Grotestraat en komt uit 1729. In dat jaar werd de kademuur van de Oude Haven (eens gelegen voor de gelijknamige straat) opgeknapt en werd deze steen daar ingemetseld. De tekst onder het wapen betekent: ‘Door Arnold Kelfken’. Arnold Kelfken was in 1729 burgemeester van de stad en had waarschijnlijk een rol gespeeld bij de herstelwerkzaamheden van de kade. De haven werd in 1881-1884 gedempt.





De Latijnse school, gebouwd in 1545.





Piet Killaars, Moenen, 1968.










Kerkboog en Chirurgijnskamer, 1606.





Mariken van Nieumeghen, Vera van Hasselt, 1956.


Op de web site ‘Kunst op straat’vind ik de volgende toelichting:

Mariken van Nieumeghen is de hoofdpersoon uit een zestiende eeuws mirakelspel, waarschijnlijk geschreven tussen 1485 en 1510. Het vertelt de geschiedenis van Mariken die, na door de duivel ( Moenen) te zijn verleid, jarenlang een losbandig leven leidt in Antwerpen. Terug in Nijmegen ziet zij een wagenspel, waarin wordt duidelijk gemaakt dat iedereen vergeving van God kan krijgen voor zijn of haar zonden. Het bronzen beeld laat juist dit moment van inkeer zien. Op de hoge hardstenen sokkel staan twee regels uit het verhaal: ‘Comt nu tot mi ende helpt mi beclaghen, God of die duuel, tes mi alleleens.’
Deze hebben betrekking op het moment dat de duivel deze noodkreet hoort en Mariken voor zich weet te winnen.




In het museum kwam ik werken tegen van Woody van Amen.
Het volgende werk sprak me erg aan.




Woody van Amen, Flexa One, 1977.






De spiegel op de grond is verrassend.





Maar dat zijn de lijst en de eland ook.


Frits de Coninck schrijft hierover in Museumtijdschrift van mei 2003:

Uit 1977 dateert Flexa One, een ruimtelijk werk dat voor hem een sleutelwerk is. Het is de eerste vrije vertaling van de Matterhorn en van wat hij onder zijn Nieuwe Romantiek verstaat. De vorm van de berg is geabstraheerd tot een grote piramide bestaande uit op elkaar gestapelde blikken Flexaverf. Tegen die verticale wand is een schilderijlijst gemonteerd waaruit een eland van wit neonlicht wegspringt. Daarvoor, op de grond, eenzelfde piramide van spiegelglas.






Het zicht vanuit het museum is prachtig, het gezicht van Trajanus trouwens ook.