Kreta 2009: Samariakloof

16 september 2009: Samariakloof.
Werkelijk schitterend.
Voor de kloof was het vandaag een rustige dag.
600 Bezoekers dalen van Centraal Kreta via de kloof af naar de kust.
150 Volgen een deel van de omgekeerde route (The lazy way).
Volgens onze gids komen er op een drukke dag
wel 2000 bezoekers.
Maar goed, ik zit met de blaren.

Hierboven de tekst die ik geschreven heb in Kreta.
We hadden deze dagtrip eerder in de week geboekt.
We werden al vroeg opgehaald en naar een restaurant
in de bergen gebracht waar we nog wat konden drinken.
Dan gaat de bus daarna nog een beetje verder,
ontvangen we onze kaartjes en kan de tocht beginnen.
In de bus en tijdens het lopen worden we begeleid
door een Nederlandse gids die al geruime tijd
op Kreta woont.
De groep bestaat dus voornamelijk uit Nederlanders maar
er zijn ook een kleine tiental Fransen toeristen meegekomen.

De tocht is dan eenvoudig.
Je gaat zo’n 4 kilometer dalen om dan steeds verder
richting kust te lopen.
Verdwalen kan je niet als je op het pad blijft
en je ziet eigenlijk steeds mensen voor en achter je lopen.
Dat lopen doe je door de kloof, soms stijgen dan weer een stukje dalen.
In de kloof ligt een dorpje: Samaria.
Dit dorp is niet meer bewoond maar dient als pauzepost.
Onderweg zijn er meer maar kleinere plaatsen waar je kunt rusten.
Maar om te rusten ben je niet gekomen: lopen is de opdracht.
Aan het eind van de kloof is er net als aan het begin
een post waar je kaartje wordt gecontroleerd.
Vervolgens loop je naar een dorp aan zee waar een paar keer
per dag een ferry komt. Met die boot word je naar een volgend dorp
gebracht waar de bus staat te wachten.
Helaas niet in het haventje maar wat hoger in de heuvels.
Dus nog even klimmen.
Maar dan brengt de bus je weer terug naar je hotel of appartement.

Ik had mijn bergschoenen meegenomen vanuit Nederland
voor deze wandeling. Die zijn niet overbodig.
Maar 4 kilometer dalen was toch te veel voor mijn ongetrainde voeten.
Beide grote tenen hadden flinke blaren.
Ik had ze ook nog eens doorgelopen.
Maar pijn deed het niet.

In deze log zie je de foto’s van de eerste helft van de tocht.
Tot en met voorbij het dorp Samaria.
Morgen volgt het tweede deel.

In de vroege ochtend, het plateau in centraal Kreta, vlak bij het restaurant.

Er is al wel zon maar het is toch nog fris. Dat zal heel snel veranderen.

Het toegangskaartje.

De Witte bergen.

Hier ga je dan omlaag.

Dat de omgeving prachtig is is een overbodige opmerking.

Soms is er uitgebreide bescherming tegen vallend gesteente.

Kerkje.

Gelijk ook een pauzeplaats.

Regelmatig loop je door en langs rivierbeddingen.

We zijn nog niet op de bodem van de kloof.

De bodem komt in het zicht.

Op de achterzijde van het kaartje staat een plattegrond. Maar ik vond het niet eenvoudig om je daar mee te orienteren. Het kaartje geeft aan dat de totale lengte van controlepost naar controlepost 12,8 kilometer is. Voeg daar nog 2 kilometer bij om naar de haven te lopen.