Een talenwonder ben ik niet.
En dan druk ik me nog voorzichtig uit.
Toch komt mijn grootste ontdekking van lange tijd
uit de hoek van de talen.

Ik heb me nooit met de Chinese taal bezig gehouden.
Waarom zou ik.
Maar nu ik naar China ga is het toch interessant te weten
hoe dat nu in elkaar steekt.

Tot mijn verbazing hoorde ik deze week dat de kinderen
in China de Chinese taal beginnen te leren,
door eerst in drie maanden (!) de Chinese klanken te leren
op schrift te stellen met “ons” alfabet.
Het systeem heet pinyin.

Als je er over nadenkt is het ook erg logisch.
Als kind leer je eerst de klanken die je om je heen hoort te verstaan.
Logisch dat als je die woorden die je hoort ook wilt opschrijven,
bijvoorbeeld om te communiceren met mensen op afstand,
dat je dat doet op een manier waarbij je de klanken opschrijft.
De klanken verwoord.

Een karakter, zoals die waaruit de Chinese geschreven taal bestaat,
is een soort tweede niveau.
Immers een karakter kun je niet uitspreken
op basis van de uiterlijke kenmerken van het karakter.
In de basale vorm is geen relatie tussen het karakter
en de uitspraak. Wel tussen het karakter en de betekenis.

Als een Chinees een karakter voor de eerte keer ziet
kan hij het niet uitspreken en weet hij niet wat de betekenis is.
Dat moet hem geleerd worden.

In onze taal is dat anders.
Wij kunnen (met beperkingen) woorden lezen, spreken en opschrijven
zonder dat we de betekenis kennen of het woord ooit gezien hebben.
Alleen luisteren is voor een groot deel voldoende.

De verrassing is dat Chinese kinderen door Pinyin
in drie maanden leren hun taal te verwoorden.
Drie maanden is ook de periode die Nederlandse kinderen nodig hebben
om te kunnen lezen en schrijven.

De Chinese taal kent per klinker 5 uitspraken.
Wij kennen dat een beetje:
de ‘e’ in het woord ‘de’ spreek je anders uit dat dezelfde letter in ‘het’.
Maar in het Chinees geldt dat voor alle klinkers en voor
combinaties met die letters (eng, ong, ung, ing, etc).
Dat zie je op de volgende Pinyin afbeelding:

Op deze afbeelding zie je dat door extra tekens op de a, e, i, o en u meer mogelijkheden onstaan klanken te verwoorden.

Ook Google gebruikt Pinyin. Immers hoe kun je met een toetsenbord met een beperkt aantal letters duizenden karakters op je scherm toveren. Je typt met Romeinse letters en de karakters die passen bij die klanken die je met de Romeinse letters verwoordt, worden als alternatieven getoond waarna je als gebruiker het juiste karakter kunt kiezen.

Nog een ‘Aap, noot en Mies’-bord.


Overigens heet deze techniek ‘transliteratie’. Je komt dat ook tegen
als mensen over bijvoorbeeld Egyptische hieroglieven willen communiceren.