Waarom dit allemaal in het Engels moet weet ik niet maar de titel
van de fototentoonstelling in Lokaal01 is: “The experience of Atopia”.



De tentoonstelling, of eigenlijk een verzameling tentoonstellingen,
is samengesteld door Delphine Bedel.
Van deze kunstenaars is ook een reeks foto’s te zien.
Maar lees eerst maar eens de inleiding.
Deze tentoonstelling is niet vrijblijvend.
Je moet er wel wat voor doen.





De Franse filosoof Roland Barthes speelt,
volgens de tekst hierboven, hier een rol.
Als ik het goed begrijp gaat het om de dubbele betekenis
die in taal en andere cultuuruitingen een rol speelt
en die niet waardevrij is.
Veel is er van Barthes in voor mij begrijpelijke taal (ik ben geen filosoof)
op het web niet te vinden.
Wikipedia schikt weer te hulp.
Barthes heeft een aantal boeken geschreven.
Twee ervan worden op wikipedia nader beschreven:

Mythologiexc3xabn
In 1957 publiceert hij het boek Mythologies.
Hierin analyseert hij alledaagse beelden en producten
uit de populaire cultuur (van het Frankrijk van de jaren vijftig),
waaronder wijn, kapsels van Romeinen in Hollywoodfilms,
biefstuk met patat, worstelaars, de Citroxc3xabn DS
en nieuwsfotografie.
De Citroxc3xabn DS bijvoorbeeld wordt in advertenties niet alleen getoond
als een snelle manier van voortbewegen,
zoals alle andere auto’s, maar als een goddelijke plek,
die tevens ook zeer huiselijk is.
Aan de eerste betekenis, de denotatie (een Citroxc3xabn is een auto),
wordt dus een tweede betekenis, de connotatie
(een Citroxc3xabn is goddelijk en huiselijk), gegeven.
Als men de afkorting DS uitspreekt, zegt men tegelijk dxc3xa9esse,
Frans voor godin.
Een ander bekend voorbeeld is een voorpagina van het Franse tijdschrift
Paris Match uit 1955.
De eerste betekenis van deze voorpagina is
“zwarte soldaat salueert naar de Franse vlag”.
De tweede betekenis is een “positief beeld van het Franse imperialisme,
waarbij alle onderdanen, ook die uit de kolonixc3xabn, trouw zijn aan Frankrijk”.

Met deze analyse laat hij zien
hoe ook cultuuruitingen verborgen betekenissen hebben
en deze door een structuralistische analyse kunnen worden blootgelegd.
Deze verborgen betekenissen,
die vaak als natuurlijk worden beschouwd,
zijn geconstrueerd en vastgelegd door de dominante bourgeoise ideologie.
De tweede betekenis is de plek waar volgens Barthes
“mythes” worden geproduceerd.
Mythes leggen volgens Barthes vast wat als “normaal”
en “universeel”, natuurlijk, vanzelfsprekend wordt beschouwd,
terwijl dit eigenlijk cultureel bepaald is,
en dus willekeurig en niet natuurlijk en vanzelfsprekend.
Barthes stelt zichzelf tot doel deze vanzelfsprekendheden
als mythes te ontmaskeren, en zo kritiek te geven op de bourgeoisie.

De dood van de auteur
In 1968 publiceert Barthes zijn waarschijnlijk bekendste werk,
het essay “La mort de l’auteur”, waarin hij de auteur doodverklaart.
Hiermee bedoelt hij dat de auteur van een tekst
niet de betekenissen in een tekst legt
die een lezer uit de tekst haalt, maar dat de lezer zelf betekenissen
aan de tekst geeft en zelfs voortdurend verschillende betekenissen vindt
De autoriteit van xc3xa9xc3xa9n auteur zou betekenen dat een tekst
slechts xc3xa9xc3xa9n interpretatie kent,
maar er zijn meerdere interpretaties mogelijk.
De tekst ontstaat zelfs pas tijdens het lezen van de tekst.
Deze essay heeft voor een ommekeer
in de media- en literatuurwetenschappen gezorgd,
en wordt beschouwd als een van de eerste post-structuralistische werken.



De belangrijkste film (in mijn ogen) die vertoond wordt op de tentoonstelling
is die van Rossella Biscotti: The sun shines in Kiev.
Het gaat over een film die gemaakt is bij de kerncentrale in Tsjernobyl.
Er wordt onder andere vanuit een helicopter opnames gemaakt van het rampgebied.
Een aantal van de mensen die er werken om de rommel op te ruimen
en het probleem ‘op te lossen’ zijn als gevolg van de straling omgekomen.
Belangrijk bij dit project is de documentatie die rond de film verzameld is.

Twee foto’s van de film:
Het eerste beeld is een foto van mannen die samenwerken
in de zware industrie. Typisch propaganda materiaal.
De tweede foto is van het moment dat met een helicopter opnames worden gemaakt
boven het rampgebied.
Op de tentoonstelling is een korte film te zien, een aantal dia’s en
een poster met een verzamel;ing e-mails en andere informatiebronnen.







Een serie foto’s van Ilya Rabinovich.
Van een heb ik een foto gemaakt:



Vervolgens heb ik een langzame film gezien van Kamal Aljafari.
Zeer de moeite waard.
Het dak van het huis wordt maar niet afgemaakt.
De woning heeft 1 verdieping maar is voorbereid
voor tenminste nog 1 verdieping.
Die wordt maar niet afgebouwd.
Metafoor voor de Palestijnse visie op hun recente geschiedenis
die in de film verteld wordt door de familie van de filmmaker.
Mooi.



Het moeilijkst kon ik het project Untitled #0908 plaatsen binnen het thema.
Een geluidskunstenaar, muzikant (?) die met behulp van geluiden
uit de bossen van Costa Rica een geluidservaring bij de toeschouwer oproept.
Leuke setting.



Dit beeld is een van de voorwerpen voor Lokaal01.
Dat staat er altijd.



En ook deze keer kreeg ik weer zo’n bandje die je normaal gesproken
alleen in een all-inclusive hotel rond de Middellandse Zee krijgt.
Een beetje raar systeem. Past volledig in de Martin Parr world.
Maar daarover binnenkort meer.