De uiteindelijke reden om naar het Breda’s museum te gaan
is gelegen in de tentoonstelling die afgelopen zondag is begonnen.

Met de tentoonstelling Paulo Post Futurum – een beetje na de toekomst –
viert Lokaal 01 haar vijfentwintigjarig bestaan.
Alle kunstenaars werden uitgenodigd om een werk in te leveren
waarin mondiale kwesties als oorlog en vrede, recht
en gerechtigheid in terugkomen.
Maar ook persoonlijke conflicten zoals gierigheid en spilzucht,
liefde en vriendschap, die alle onderdeel zijn
van onze levenslust en doodsangst, zijn terug te vinden
in deze exclusieve jubileumtentoonstelling.

Nu zal het de vaste lezers niet verwonderen
dat ik er wat foto’s heb gemaakt.
Het probleem is alleen dat er geen aanduidingen bij de werken stonden.
Geen naam van de kunstenaar, geen titel van het werk.
Bij moderne kunst is dat niet altijd even duidelijk.
Ik hoop dat al mijn foto’s over kunstwerken gaan.
Wat mij in het oog sprong is dat er goede videokunst was.
Er draaiden ook filmpjes die volgens mij nergens over gingen,
maar een aantal waren heel goed gemaakt.
Ik heb foto’s van enkele voorbeelden maar niet van allemaal.
De kwaliteit van die foto’s is een probleem.
Een fotocamera kan niet zomaar een televisiebeeld registreren.
Maar het gaat om het idee.





Heel mooi, zachte kleuren.





Dit is zo’n videobeeld.
Maar de opname is waardeloos.
Het filmpje toont een klein kind dat
als in een vrij val door de ruimte zweeft.
De volgende opname was te zien op het scherm
er recht tegenover.



Het beeld van een soort oude collegezaal
waar steeds pre-historische dieren op de tribune zaten
terwijl een mens in het midden wordt getoond.







Een van de glazen varkentjes van het vorige werk.
De gebruikte materialen op de tentoonstelling warenerg uiteenlopend.



Op het glas staat de tekst:
In case of fear break glass (in geval van angst het glas breken)



Dit is een, van wat mij leek, twee beelden door een kunstenaar gemaakt.
Heel mooi, verzorgd uitgevoerd.



Misschien wel het mooiste werk op de tentoonstelling.



Hier doet de camera geen recht aan het werk.
Een prachtige foto waar zoveel rust vanuit gaat.



Commentaar op reclame.
De lamp hing er vervelend voor.
Zo is niet goed te zien dat het om drie afbeeldingen gaat
van Picasso, in drie kleuren,
onder verwijzing naar een automerk.



Een soort ‘Goedemorgen juffrouw Janny’.
Wat je al niet met ordners kunt doen.
Leuk voor een keer maar daar kun je niet
tot aan je pensioen mee bezig blijven. lijkt me.





Dit was een hele mooie videopresentatie.
Je werd door de cameraman/vrouw door een soort doorzichtige,
ijswereld geleid.
Kleur ontbrak bijna volledig.
Alleen heel af en toe wat oranje.
Volledig met de computer gemaakt.
Als je de camera goed volgde raakte je bijna gedesorienteerd.



Mooi ritme, mooie vorm.