Murray Perahia in het Concertgebouw


Gisdteren ben ik naar Amsterdam geweest voor een concert.
Maar vanwege het goede weer ging ik ook om te genieten van Amsterdam.



Een van de redenen om wat vroeger naar Amsterdam te gaan
dan strikt noodzakelijk was,
is de aanwezigheid van een schilderij van Rembrandt.
Het gaat om het portret van Catrina Hoogsaet.
Dit schilderij, een van de weinige nog in prive-eigendom,
is tijdelijk (?) te gast in Amsterdam.




In het Rijksmuseum de tentoonstelling ‘Topstukken’ bezocht.
Vanwege de verbouwing van het museum is deze meer dan uitstekende
tentoonstelling al een tijd te bezoeken.
Het Rijksmuseum zag zich gedwonden door ruimtegebrek
te moeten kiezen uit de verzameling.
Alleen de echte topstukken konden tentoongesteld worden.
Wat een verademing.



Deze tentoonstelling is ideaal voor de gemiddelde bezoeker (zoals ik).
Niet te veel stukken (altijd nog zo’n 250) en in een duidelijk verband
(de geschiedenis van Nederland).

De kwaliteit is top en je ziet niet vitrines vol zilveren schalen en vazen
maar juist die stukken die ons rijke verleden onderstrepen.
Niet kasten vol aardenwerk (interessant voor kenners) maar dat
Chinese olifantje dat een voorbeeld is van waar onze Delftsblauwe
traditie mee begon.
Al die Rembrandts, Vermeer, Jan steen, Saenredams, enz.



Het was superdruk in de grachten.



Wat hier te doen was weet ik niet maar
Paradiso zal erg warm geweest zijn gistermiddag.



Ook na gegrilde zeebaars bij Portugalia bleef het druk in de straten
en op het museumplein van Amsterdam.
Op weg naar het Concertgebouw.



Deze man kwam een beetje houterig de lange trap van het Concertgebouw af.
Maar net als de rest van het bezoek aan Amsterdam veranderde
hijn optreden het beeld van de man totaal.
Er was kleur, lenigheid, soms was het fel dan weer het zachte
geroezemoes van de natuur.
Bach (tweede partita, BMV 826), Beethoven (Vijftiende sonate ‘Pastorale’,
Brahms (Sechs klavierstucke, op. 118
en Chopin (etudes en ballade op. 25, 10, 47).

De warmte (of het stof van de verbouwing van de gangen?)
bracht ook veel hoestende mensen met zich mee.
Driemaal vertrokken dames (!) tijdens de uitvoering om op de gang
verder te hoesten.
Slechts een maal kwam er iemand terug.

Maar terug naar Murray (zijn achternaam kan ik niet uitspreken).
Zo virtuoos zie je toch maar zelden.
Ik heb er enorm van genoten.

NRV Handelsblad, 26/01/2007.

Kabinet ziet af van aankoop Rembrandt

Den Haag, 26 jan.
Het kabinet ziet af van de aankoop van Rembrandts portret
van Catrina Hoogsaet.

Omdat het kabinet demissionair is, is terughoudendheid gepast,
zo besloot het kabinet vanmiddag.
Het kabinet staat nog steeds postief ten opzichte van aankoop
van het schilderij en hoopt dat een nieuw kabinet hier toe overgaat.

Eerder deze week bevestigde een woordvoerster
van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
tegenover deze krant dat op initiatief
van de ministers Van der Hoeven (Cultuur) en Zalm (Financixc3xabn)
wordt nagedacht over de aankoop van het schilderij.

Het schilderij dateert van 1657.
Het is in bezit van een Britse adellijke familie en het hangt
sinds november vorig jaar als tijdelijke bruikleen in het Rijksmuseum
in Amsterdam.



Eigenaar is de Engelse familie Douglas-Pennant,
die haar kapitaal vergaarde met leisteengroeves.
Het hangt normaal gesproken
in het afgelegen negentiende-eeuwse kasteel Penrhyn Castle
in het noorden van Wales.
In 2004 verkocht de familie Douglas-Pennant al een schilderij
aan het Rijksmuseum van Jan Steen,
getiteld Een Burgemeester van Delft en zijn dochter.

Het schilderij was slechts twee keer eerder in ons land te zien,
tijdens de herdenkingsjaren 1906 en 1956.
Sinds 30 november hangt het in het Rijksmuseum,
ter afsluiting van het Rembrandtjaar.
Het werk zal daar in elk geval nog te zien zijn tot eind april.
Volgens Taco Dibbets, hoofd van de afdeling Kunst van het Rijksmuseum
zou het xe2x80x9eeen droomxe2x80x9d zijn als de Rembrandt in het Rijksmuseum kan blijven.
xe2x80x9eHet is het laatste meesterwerk van Rembrandt in particulier bezit,
en het enige schilderij uit de jaren vijftig dat nog op de markt kan komen.
Het Rijksmuseum bezit werken uit alle decennia van Rembrandts carrixc3xa8re,
behalve uit de jaren vijftig.
Catrina zou die lacune kunnen vullen.xe2x80x9d

Rembrandt schilderde het Portret van Catrina Hooghsaet in 1657,
een jaar na zijn faillissement van de meester.
Het schilderij meet 126 x 98 centimeter
en is gevat in een exuberante goudgeschilderde lijst.
Kenners rekenen het tot de mooiste
en best bewaarde portretten van Rembrandt.
Het bevindt zich in uitstekende staat.

Afgebeeld is de vijftigjarige Catrina Hoogsaet (1607-1685),
een zelfbewuste Amsterdamse over wie vrij veel bekend is.
Catrina werd geboren in een doopsgezind milieu.
Haar eerste echtgenoot stierf na een jaar huwelijk,
maar haar tweede man verliet ze,
iets wat in die tijd vrij vooruitstrevend was.
Volgens Taco Dibbets is het bijzonder dat er zoveel
van Catrina bekend is.
xe2x80x9eIn hetzelfde jaar dat Rembrandt haar schilderde,
liet ze ook haar testament opmaken.
In dat testament staat precies beschreven
wat er op het schilderij te zien is.
Catrina was een eigengereide vrouw,
die voortdurend veranderde van religie.
Het schilderij is daarom een mooi voorbeeld
van de multi-religieuze samenleving in de zeventiende eeuw.xe2x80x9d