Het nemen van foto’s is in de poptempel van Breda: de Mezz
nooit een probleem.
Vanavond was dat anders.
Het werd niet echt gewaardeerd dat er foto’s werden gemaakt.
Dus het aantal is bij mij beperkt gebleven en beide foto’s zijn bewogen.
Voor de sfeerimpressie plaats ik ze toch maar op mijn web log.





De muziek, het concert.
Aangezien ik geen kenner ben van het werk van John Cale,
viel ik niet van de ene herkenning in de andere.
Maar de band was een geoliede machine.
John Cale was duidelijk de baas.

De sologitarist (Dustin Boyer) is goed.
Met zijn jeugdige uitstraling past hij zo in menig alternatieve rock band.

Dat geldt ook voor Joseph Karnes, de basgitarist.
Zijn werk met samples, bas en basgitaar vormen een belangrijke bijdrage
aan de band.

De drummer (Michael Jerome) was zeer fanatiek. Zijn drumspel gevarieerd.
Inspirerend om te zien en horen.

John Cale is bijna 65 en zoekt de luwte.
Hij speelde keyboards, viool, electrische en acoustische gitaar.
Van dat alles waren het alleen de keyboards en samples
die er uit sprongen.
Natuurlijk is zijn stem sterk gezichtsbepalend en in die zin onmisbaar.

Dat er op verzoek van John Cale niet gerookt mocht worden in de zaal en de foyer
was een verademing.

Een bijzondere attractie van vanavond was dat de nieuwe dubbel cd en DVD
vandaag al te koop was na afloop van het concert en dat John Cale
en zijn bandleden de CD zouden signeren.



Dat is hem dan de hoes van de nieuwe CD/DVD.



Het CD-boekje met de handtekeningen.



Ik neem aan dat dit de handtekening is van John Cale.



Dustin Boyer.



Joseph Karnes.



Michael Jerome.

De komende dagen ga ik het allemaal eens beluisteren en bekijken.
Overigens moet je ‘de komende dagen’ ruim zien
in verband met carnaval.