Sinds een korte tijd ben ik lid van het Louis Couperus Genootschap.



Hierboven zie je mijn lidmaatschapskaart.
Ik ben nog maart kort lid maar ontving al gelijk het tijdschrift van het genootschap.
Dat tijdschrift heet Arabesken.



Het kwam dan ook erg goed uit dat ik een kaartje kon krijgen
voor de voorstelling van ‘De Stille Kracht’, gisteravond, Chassetheater Breda.
De meeste mensen kennen wel de televisieproductie uit de jaren ’70.
Maar dat was bijna 5 uur televisie.
Hoe past dat nu in een theatervoorstelling van ongeveer anderhalf, twee uur?



De televisieuitvoering is niet alleen veel langer,
er is heel veel aandacht voor de aankleding.
Dat is op toneel toch anders.
Het toneel is modern, de aankleding van de acteurs eenvoudig.
Knap is dan dat de ‘Indische sfeer’ zo goed wordt opgeroepen.
Die Indische sfeer begint met offers voor natuurverschijnselen.
Geheimzinnige geluiden en gebeurtenissen.
Die gebeurtenissen hebben steeds meer betrekking op het feit
dat Nederland als koloniale macht de grip op de dingen aan het verliezen is.
Dat wordt heel mooi verbeeld in het stuk.

De term arabesk, ook wel spanningsboog of bewegingscurve,
wordt in de architectuur en de beeldende kunst gebruikt
voor (een versieringsmotief dat is gebaseerd op) doorlopende lijnen.
Het is eigenlijk de denkbeeldige bewegingslijn in de ruimte.
Het is een sleutelbegrip binnen de beeldende kunst
en was het leidmotief voor bijvoorbeeld Paul Grxc3xa9goire, ‘de filosoof van de arabesk’.
In de islamitische kunst worden vaak hele oppervlakten
zoals de muren van moskeexc3xabn met arabesken bedekt.
Voor moslims vormt het eindeloze motief
een symbool voor de eenheid van de schepping van God.