Het afgelopen weekend heb ik de volgende twee verfilmingen van verhalen van Charles Dickens gezien.
Beide uitvoeringen zijn gemaakt door de BBC.
Op heel vakkundige wijze.
Eigenlijk zoals zij dat alleen kunnen.



De boeken heb ik niet gelezen. Dat maakt het beoordelen van de films moeilijk.
Ik vond ‘Nickolas Nickleby de meest traditionele verfilming:
Veel armoede, slechte leefomstandigheden maar met een happy end.
Bij Bleak House is dat veel minder het geval.
Hoofdpersonen komen om.
Het verhaal is complexer.
Het duurt dan ook lang voor de volle omvang van het verhaal duidelijk wordt.
Een prachtige aanval op het Victoriaan justitieel apparaat.



Ik sluit me aan bij de hoestekst:
Who needs soaps, when we have glorieus drama like this?
Wie heeft er nog behoefte aan soaps, wanner we zulk prachtig drama als dit hebben?