Ik ken deze kunstenaresse niet.
Schijnt behoorlijk aan de weg te timmeren.
Hierboven een aankondiging van haar eerste solotentoonstelling.
In het Stedelijk museum in Amsterdam.

Het Stedelijk zegt over de tentoonstelling:

Saskia Olde Wolbers, xe2x80x98The Falling Eyexe2x80x99 23.06.06 – 24.09.06
xe2x80x98The Falling Eyexe2x80x99 is de eerste solotentoonstelling
van Saskia Olde Wolbers (Breda, 1971) in Stedelijk Museum CS.

xe2x80x9cOlde Wolbers is a fabulist in a class of her ownxe2x80x9d, Artforum, New York, 2005

xe2x80x9cFilm art doesnxe2x80x99t get much better than thisxe2x80x9d, BBC Art Review, Londen, 2005

Het museum volgt het werk van de in Londen woonachtige kunstenaar
sinds zij eind 2000 in Stedelijk Museum Bureau Amsterdam debuteerde
met de tentoonstelling xe2x80x98Mindsetxe2x80x99.
Olde Wolbers maakt videowerken met wonderbaarlijke verhalen
en beelden vol zinsbegoocheling.

Centraal op de tentoonstelling staat haar nieuwste videofilm xe2x80x98Trailerxe2x80x99 (2005).
De film werd onlangs verworven voor de collectie van het Stedelijk Museum.
De tentoonstellingstitel xe2x80x98The Falling Eyexe2x80x99 is afkomstig uit deze film
en verwijst naar een fictieve medische conditie,
waaraan een van de karakters uit de video lijdt.
In meer algemene zin refereert xe2x80x98The Falling Eyexe2x80x99
aan de manier waarop de figuren in Olde Wolbersxe2x80x99 films
hun levens ervaren:
als een onontwarbare kluwen van schijn en werkelijkheid.
Het Stedelijk Museum toont xe2x80x98Trailerxe2x80x99 samen met drie vroegere videoxe2x80x99s:
xe2x80x98Kilowatt Dynastyxe2x80x99 (2000), xe2x80x98Placeboxe2x80x99 (2002) en xe2x80x98Interloperxe2x80x99 (2003).

Trailer (10 min.) onderscheidt zich van Olde Wolbersxe2x80x99 andere films
door zijn lengte en verhalende complexiteit.
De camera beweegt afwisselend door twee ruimtes:
een ondoordringbare, zacht deinende Amazonejungle
en een dieprood gekleurde bioscoopzaal.
Hoofdpersoon Alfgar Dalio zit in een klein filmtheater in Wadena,
Ohio, een stadje waar hij net naartoe verhuisd is.
Hij kijkt naar een trailer, een vooraankondiging van een film.

Het verhaal draait om een vleesetende plant,
genoemd naar een tamelijk onbekende actrice uit de jaren twintig,
Elmore Vella, die na een vliegtuigongeluk in de Peruviaanse jungle overleefde.
Na het zien van de trailer keert Dalio meerdere malen terug
naar de bioscoop om de film te zien
en vooral de twee acteurs die er slechts heel kort in verschijnen.
Steeds opnieuw vergelijkt hij zijn eigen uiterlijk
met de zwart-wit beelden van de gezichten op het doek.
Als hij op een gegeven dag een gesprek aanknoopt
met de oude caissixc3xa8re van de bioscoop,
onthult zij hem het geheim van zijn bestaan.
Olde Wolbersxe2x80x99 videowerken zijn opgebouwd
uit combinaties van woord en beeld.
Aan de hand van een hypnotiserende verstelstem
wordt de kijker vertrouwd gemaakt met de karakters van de personages.
De hoofdpersonen zelf komen niet in beeld.
Hun aanwezigheid is echter voelbaar in de sciencefictionachtige,
desolate interieurs, landschappen en onderwaterwerelden
waar je oog doorheen dwaalt.
Ondertussen maakt de verteller je deelgenoot van de tragikomische belevenissen
van de hoofdpersonen.

Olde Wolbersxe2x80x99 verhalen zijn pure fictie,
maar vinden hun aanleiding in waargebeurde situaties,
afkomstig uit kranten of televisiedocumentaires.
Hoewel het werk gebaseerd lijkt te zijn op digitale beeldtechnieken,
is alles in de videoxe2x80x99s met de hand gemaakt.
Olde Wolbers neemt haar films op in miniatuurdecors
die in aquaria onder water zijn geplaatst.
Met een kleine camera tast zij de maquettes af.
Tot in de kleinste details zijn de plantvormen
en architectonische structuren geconstrueerd uit visdraad,
verpakkingsmaterialen en delen van gebruiksvoorwerpen.
Door de sets ook nog eens in verf te dopen,
crexc3xabert zij een stroperige wereld waarin vormen zich vermenigvuldigen
in een ritmisch pulserende, labyrintische ruimte.

In een tijd waarin de grenzen tussen het artificixc3xable
en het authentieke, het fictionele en het rexc3xable
steeds meer vervagen neemt Olde Wolbers
met haar videowerk, waarin niets is wat het lijkt,
een unieke plaats in.

Sinds haar debuut in 2000 is er veel belangstelling
voor het werk van Olde Wolbers.
Zij ontving diverse kunstprijzen, waaronder de Charlotte Kxc3xb6hler Prijs,
de Baloise Art Prize en Beckxe2x80x99s Futures, de Britse prijs voor jonge kunst.
Haar werk werd aangekocht door musea in binnen- en buitenland
en getoond in onder andere SMAK, Gent, Het Domein, Sittard,
The Aldrich Contemporary Art Museum, Connecticut, Kunsthalle St Gallen,
The British Art Show, South London Gallery, ICA London en Tate Britain, Londen.
In de collectie van het Stedelijk Museum bevinden zich twee werken van Olde Wolbers:
Kilowatt Dynasty (2000) en Trailer (2005).