Volg deze link om te lezen wat BN/De Stem vond van Zita Swoon:

http://www.bndestem.nl/regioportal/BNS/1,1478,2474-Uithetweekend-Nieuws!KCE!,00.html

Voor de mensen die geen toegang hebben tot alle delen
van de BN/DE Stem website
hier de tekst van de recentie:

Zita Swoon krijgt Mezz even doodstil

Maandag 4 april 2005 – BREDA – ‘Shut the fxc3xback up, ma-a-an!’
Dat kreeg een toeschouwer afgelopen vrijdagavond in Mezz
naar zijn hoofd geslingerd, omdat hij niet
de door Zita Swoon’s zanger Stef Kamil Carlens
gevraagde tien seconden stilte in acht nam.
Dat moment van stilte, ook nog eens midden in een nummer,
was geen eerbetoon aan de vrijdag nog op sterven liggende paus,
maar een hommage aan zanger Jeff Buckley,
die in 1997 verdronk tijdens een zwempartijtje.
Waarom Carlens nu juist Buckley (die tijdens zijn leven
welgeteld xc3xa9xc3xa9n plaat uitbracht)
vereerde afgelopen vrijdag en welke aanleiding daarvoor was,
bleef onduidelijk.
En dan zijn tien seconden stilte plotsklaps pijnlijk potsierlijk
in plaats van sacraal.
Stef Kamil Carlens speelt een sleutelrol in de beginperiode
van het eveneens Belgische dEUS,
maar besluit al vrij snel om voor zichzelf te beginnen
met een eigen band, Moondog Jr..
Enige tijd later, mxc3xa9t al een cd op hun conto, is Moondog Jr.
gedwongen zijn naam te wijzigen in Zita Swoon,
omdat er al een (onbekend gebleven) band blijkt te bestaan
met dezelfde naam.
Als de band hun gevierde plaat ‘I Paint Pictures On A Wedding Dress’
uitbrengt, gaat het bergopwaarts met Carlens
en de zijnen met optredens op de grote festivals
in vooral Belgixc3xab en Nederland.
Toch kenmerkt de muziek van Zita Swoon zich niet
door zijn toegankelijkheid.
Vooral op ‘I Paint Pictures On A Wedding Dress’
waagt Carlens zich aan sterk aan Captain Beefheart denkende
ritmewisselingen binnen de nummers en
experimentele songstructuren.
Het in 2001 uitgebrachte ‘Life = A Sexy Sanctuary’
is veel poppier en vooral een stuk toegankelijker.
Op hun laatste plaat, ‘A Song About A Girls’
rekent Carlens naar eigen zeggen af
met de standaard vierkwartsmaat poprockliedjes.
Dit album is dan ook een stuk rustiger dan zijn voorganger
met zijn huiskamersfeer en singer/songwriterliedjes.
Wie vrijdag in de uitverkochte Mezz hoopte op dezelfde sfeer
als op ‘A Song About A Girls’ kwam bedrogen uit.
Het podium van Mezz stond propvol met de voor de gelegenheid
negenkoppige bezetting van Zita Swoon,
waaronder drie achtergrondzangeressen en twee percussionisten.
Daarmee kun je nog altijd een huiskamersfeertje neerzetten,
maar Carlens, tegenwoordig met een kortgeknipt koppie
en zxc3xb3nder zelfgecrexc3xaberde soepjurk,
koos toch vooral voor een rockconcert vol vierkwartsmaten
(en af toe een vreemde break).
Tijdens de eerste drie stilletjes gespeelde nummers
wist Zita Swoon nog kippenvel op te wekken,
al vormden de prachtig zingende achtergrondzangeressen
af en toe een welkome afwisseling voor Carlens afgeknepen stem.
In het middenstuk van het optreden bleven de mooie momenten achterwege
door een vrij bombastische en af en toe rommelige rockshow.
Toch maakte Zita Swoon het in de twee toegiften dubbel en dwars goed
door weer gas terug te nemen.
Carlens durfde het zelfs aan om in de bomvolle Mezz
een nummer alleen te doen, slechts begeleid
op akoestische gitaar.
De zaal was doodstil.
Een unicum bij het normaliter volop wauwelende Bredase publiek.